7-9-2022: Pelgrimstocht Susteren - Abdij Lilbosch:

 

Vandaag kon ik deelnemen aan een Pelgrimstocht van de Amelbergabasiliek in Susteren naar Abdij Lilbosch bij Echt. Dit was georganiseerd vanwege de Heiligdomsvaart in Susteren.

Na de Pelgrimsmis en de Pelgrimszegen buiten, vertrok het gezelschap van 22 mensen richting Abdij, waarbij ik de jongste deelnemer was (dat gebeurt niet vaak meer). Na de Pelgrimszegen was het 'pelgrimeren' wel een beetje klaar, maar de wandeltocht was wel prima georganiseerd met koffie en broodjes onderweg.

Via het IJzerenbos en de achterliggende broekgebieden, arriveerden we bij de abdij, waar we een rondleiding kregen door een (klein) gedeelte van de abdij. Deze abdij is in 1883 gesticht vanuit de Achelse Kluis in een tijd dat veel mensen zich bij de kloosters meldden om in te treden. Er was een tijd dat er tot 80 monniken woonden in hun 'cellen' en leefden volgens het devies 'ora et labora' (bid en werk), waarbij de dag reeds om 4.00u begint. Daar is het lezen nog bijgekomen, maar TV-kijken en internet nauwelijks tot niet! De monniken vrijwaren zich op die manier (al eeuwenlang) van de vele verkeerde verleidingen die in de buitenwereld op de loer liggen.

Tegenwoordig wonen er nog 10 monniken op de abdij, waarvan de jongste dik in de vijftig is, waardoor het meeste werk op de abdij nu door vrijwilligers of 'burgers' wordt gedaan. Helaas dreigt hiermee op langere termijn voor de abdij hetzelfde lot als voor de reeds veel gesloten (en gesloopte) kloosters in onze regio.

In elk geval was het een gratis en door de Heiligdomsvaart goed georganiseerde wandeling, waarbij het weer ook meewerkte. Bedankt voor de organisatie

 

Zelf in de regio Susteren wandelen? Zie: Rondom de hals van Limburg

 

4-9-2022: Reliekenstoet Susteren:

 

Vorige week vrijdag werd de Heiligdomsvaart 2022 in Susteren geopend met een pontificale eucharistieviering in de Amelbergabasiliek (pontificaal betekent "met de bisschop"). De zaterdag dat ik aanwezig was, waren de bisschoppen zelfs met 4 man sterk, wat het belang van de Heiligdomsvaart voor de Kerk onderstreept.Deze Heiligdomsvaart is één van de twee Heiligdomsvaarten die ons land rijk is en de traditie gaat terug tot 575 jaar geleden, toen in Susteren de eerste Heiligdomsvaart werd gehouden. Deze mooie traditie vindt in de regel eens in de 7 jaar plaats.

Vandaag vormde de Reliekenstoet het hoogtepunt van de Heiligdomsvaart. Waar ik normaal degene ben, die wandelt, bleef ik vandaag op m'n plek staan en keek naar hetgeen voorbij wandelde. In 2014 bezochten 20.000 kijkers de stoet en ook dit jaar waren de straten gezellig gevuld en wachtte iedereen geduldig op wat komen zou. De Reliekenstoet bestond uit twee delen: het verhaal over de (voor een dorp) rijke geschiedenis, waarbij de abdij van Susteren (met de heilige Amelberga als eerste abdis) en koning Zwentibold van Lotharingen een centrale rol vervullen. Af en toe passeerde ook een ludieke act (zie 5e foto/film), die de Reliekenstoet wat luchtigheid verschafte, voordat het tweede, plechtige deel (de pelgrimage en reliekentoning) zich aandiende.Deze relieken bestonden, naast de Susterse heilige relieken van Amelberga en de 8e eeuwse bisschoppen Albericus en Gregorius, uit diverse relieken en beelden uit Maastricht (OLV Sterre der Zee en het borstbeeld van St. Servaas) en Tongeren.

Gedurende de Heiligdomsvaart (die volgende week zondag wordt afgesloten), zijn deze relieken in de Amelbergabasiliek te bekijken. Daarnaast zijn er elke dag activiteiten en optredens in het dorp. Op woensdag 7 september is er een Pelgrimstocht van Susteren naar de Abdij Lilbosch in Echt (met rondleiding voor nieuwsgierige wandelaars, zoals ik).

Het was een prachtige Reliekenstoet en Susteren mag trots zijn op haar prachtige traditie. Over 7 jaar weer.

 

24-8-2022: 3-daagse van Weert naar Venray, dag 3:

 

Het laatste deel van de 3-daagse van Weert naar Venray liep van Griendtsveen naar Venray. Als je Griendtsveen uitwandelt richting Ysselsteyn, valt meteen op hoe uitgestrekt het landschap hier is. Een leegte die verder enkel in het noorden van Nederland en Zeeland te vinden is. De bunkers langs het pad herinneren om de 200m er aan dat hier de Peel-Raamstelling liep: een verdedigingslinie uit 1940 die echter de eerste dag van de Duitse inval al viel.

Ook op de derde dag moest er af en toe geïmproviseerd worden of over asfalt gelopen worden, want weinig inwoners en relatief nieuw ontgonnen gebieden, betekent ook hier weinig tot geen wandelpaden. Vaak zijn de wandelpaden waar we over lopen al honderden jaren in gebruik en op historische kaarten terug te zien.

Venray kwam in zicht en ik liep via de overwoekerde, bruine Loobeek (die volkomen was dichtgegroeid met bomen en niet meer doorstroomde door beverburchten) en het mooie bosgebied Vlakwater de bebouwde kom binnen.

In Venray vormt het interieur van de Sint Petrus' Bandenkerk de belangrijkste bezienswaardigheid. Bij binnenkomst word je hartelijk begroet door een dame op leeftijd die je graag rondleidt. De kerk bevat diverse 15e-16e eeuwse beelden, een reliek van Sint-Oda (beschermheilige van Venray), en ontelbaar veel heiligenbeelden. In het zuiden van Venray ligt ook nog de bekoorlijke, maar gesloten Veltumse kapel.

 

23-8-2022: 3-daagse van Weert naar Venray, dag 2:

 

Dag 2, van de 3-daagse van Weert naar Venray, voerde me van Meijel naar Griendtsveen. Met hooggespannen verwachtingen vertrok ik vanuit Meijel op pad, om via de mooie Helenavaart in Helenaveen te belanden. Dit dorp is (net als Griendtsveen) nog jong (het is pas in 1853 gesticht). Toch is het zeer ruim opgezette dorp een beschermd dorpsgezicht en bevat het een aantal mooie panden, prachtig aan het niet meer in gebruik zijnde kanaal gelegen.

Na Helenaveen arriveerde ik in de Mariapeel. Het eerste deel was een schilderachtig wandelpad (de mooie luchten droegen daar zeker aan bij) met uitzicht op enkele vennen. Maar het grootste deel van dit gebied verder bleek vooral woest en eenzaam te zijn, en lang niet altijd mooi. Op zich ook logisch, want tot aan de 19e eeuw vormde de Peel een grens van de Republiek enerzijds en Luik en Gelre anderzijds. Er woonde tot circa 1850 niemand, behalve een paar kluizenaars, in het gebied. Alleen bij Weert en Meijel was een doorgang door het gebied. Voor de rest vormde de moerasgronden en extreem dichte, hoge begroeiing een onneembare barrière, die ook de voedingsbodem was voor vele Limburgse sagen. In het gebied zijn dan ook zeer weinig wandelpaden te vinden. En de paden die er zijn (behalve de uitgezette rondjes), zijn vaak kilometers lang, recht en geflankeerd door hoge rietmuren en veelal dode berken. De meeste andere paadjes op de kaart, waren vaak niet meer vindbaar of overwoekerd.

Griendtsveen is, net als Helenaveen, een zeer ruim en fraai gebouwd ontginningsdorp uit de 19e eeuw. Deze dorpen werden voor de arbeiders gebouwd, die werden ingezet voor de ontginning van het veengebied.

 

22-8-2022: 3-daagse van Weert naar Venray, dag 1:

 

Na de mooie tocht van vorige week langs de Tungelroyse Beek, ben ik maandag van start gegaan met een andere, op de kaart zeer veelbelovende, tocht: van Weert naar Venray, dwars door de Peel, in 3 dagen.

Vanwege de warme omstandigheden besloot ik al snel dat het beter was om hier 3 losse dagtochten van te maken met een licht rugzakje.

Dag 1: Weert-Meijel. Wat eigenlijk Meijel-Weert is geworden (prettiger i.v.m. de bus). Vanaf Meijel ben je vrij snel in Nationaal Park De Groote Peel. Na het beklimmen van de enorme uitzichtstoren, van waaruit je 12 kerktorens zou moeten kunnen zien, liep ik langs de rand van dit uitgestrekte park. Alhoewel het park nu geheel opengesteld is (van 15-3 tot 15-7 niet), is het aan de randen minstens net zo mooi. Prettig lopende paden, berkenbossen en enkele vergezichten. Achter het riet verscholen, zouden volgens de kaart ook meertjes liggen, maar die waren onzichtbaar. Een heerlijk stil gebied, op een stukje na rondom het bezoekerscentrum.

Na de lunchpauze, vervolgde ik m'n weg, het park uit. Er zou nu een lang recht stuk volgen, waar nauwelijks wandelpaden waren. Tenslotte hebben boeren ook ruimte nodig om hun werk te doen. Maar het waren rustige weggetjes en hier kon je lekker een eindje wegkijken. Dit in tegenstelling tot de Peel, waar je meestal tussen twee rietwallen loopt.

Na anderhalf uur doorstappen door het boer'nland, bereikte ik het Weerterbos. De zon begon langzaamaan door het wolkendek te prikken, dus de schaduw was welkom. Alhoewel in het Weerterbos flink gewandeld wordt, is deze uithoek onontdekt en zeer stil. Totdat de jager begon te schieten en ik me eerst even ervan moest vergewissen dat ik niet het beoogde haasje was. Aan de andere kant van het bos, kwam de Martinuskerk van Weert in beeld.

Via een mooi paadje langs een sloot met kraakhelder water en de mooie Sint Donatuskapel in de buurt Hushoven arriveerde ik weer in Weert.

Zelf wandelen in de mooie omgeving van Weert? Zie: Rondom Weert

 

16-8-2022:   2-daagse van Weert naar Swalmen, dag 2:

 

Dag 2 (Ell - Swalmen) van m'n 2-daagse langs de Tungelroyse Beek en de Swalm.

Nadat ik 's morgens vertrok bij de camping in Ell (en de A2 was overgestoken), belandde ik op een pad waar volgens mij alleen ik (en degene die het gras daar had gemaaid) heb gewandeld de afgelopen maanden. Hoewel ik wel een liefhebber ben van stilte, moeten paden belopen worden, anders verwildert het pad.

Na 5km kwam ik weer uit bij de Tungelroyse Beek en passeerde ik Leveroy (een dorp dat vroeger in 3 landen tegelijk lag, namelijk vorstendom Thorn, Prinsbisdom Luik en de heerlijkheid Weert). Van de roerige geschiedenis in de streek was weinig te merken langs de stille oevers van de beek, waar ik met de koeien (net als gisteren) het 'jeu de barricade' speelde. Meestal won ik, maar toch moest ik een keer rechtsomkeer maken om een omweg van een kilometer te maken.

Omdat de zon behoorlijk scheen, diende het bosrijke Leudal zich op tijd aan. Hoewel ik er al vaker gelopen heb, vind ik het een prachtig en afwisselend gebied met de feeëriek gelegen Leumolen en de historische St. Servatiuskapel (waar ik eens een lange pauze nam op een van de vele bankjes).

Nadat ik Neer gepasseerd was werd het tijd om de Tungelroyse Beek (die hier de Neerbeek heet) gedag te zwaaien en het veer naar Rijkel te nemen.

De kilometers lieten zich langzamerhand wel een beetje voelen. Dan is het wel lekker om even een boottochtje te maken. Aan de overzijde aangekomen en ik het bosgebied Donderberg in was gelopen om naar de Swalm te lopen, was het weer stilte dat de boventoon voerde.

Hoewel de Swalm zich in het begin maar enkele malen vertoont vanaf het wandelpad, blijft de omgeving prachtig. Via de minihuisjes van de Zjwaamvallei eindigde de tocht weer bij m'n eigen voordeur, waar ik enigszins dorstig een blikje Cola opende (om gewicht te besparen, nam ik slechts één drinkfles mee van 1,5 liter water, wat achteraf gezien toch nèt iets te zuinig was).

Ook in de wandelgidsen Rondom Weert en Rondom het land van Horn en Thorn kun je vele prachtige, stille kilometers langs de Tungelroyse Beek maken.

 

15-8-2022:   2-daagse van Weert naar Swalmen, dag 1:

 

Plannen zijn er om uitgevoerd te worden. En één van die plannen, die op de plank lagen, was een 2-daagse lopen langs de Tungelroyse Beek en dan, via een veerpont, langs de Swalm naar huis. Dag 1 (Weert-Ell) was een route waarbij ik eerst de Tungelroyse Beek ergens moest oppikken. Het liefst wilde ik 'm zo lang mogelijk volgen, dus ging de route eerst westwaarts.

De beek zelf heb je eigenlijk steeds voor jezelf. Gedurende het hele traject tussen Crossmoor en Ell heb ik slechts één visser gezien. De stilte heb ik halverwege zelf even onderbroken door Tungelroy in te lopen en even een bezoekje te brengen aan de Kapel van O.L.V. van Altijddurende Bijstand. De deur staat altijd open en wellicht heeft het gebedje bijgedragen aan het perfecte wandelweer van gisteren en vandaag (dag 1 heb ik gisteren gelopen).

Als je langs deze beek wandelt, moet je wel van koeien houden. Het natuurgebied van de Tungelroyse Beek is steeds slechts 20-30 meter breed, dus je wandelt steeds met aan de ene kant de beek en aan de andere kant prikkeldraad. Als wandelaar wordt je geacht 25 meter afstand te houden van de dieren, wat niet mogelijk is op dit smalle stuk. Waarom de natuurbeheerders gekozen hebben om elke kilometer kuddes koeien op deze paden uit te zetten (die door ruimtegebrek constant het pad blokkeren, waarbij het soms niet mogelijk is om de kudde veilig te omzeilen) is een raadsel. Een ronduit gevaarlijk raadsel, want meestal bevat de kudde stieren en kalveren. Schapen in plaats van koeien zou hier een wenselijker keuze zijn geweest.

Maar wat een heerlijke stilte, die (tot aan Ell) eigenlijk enkel doorsneden wordt door de drukke weg van Weert naar België (via Stramproy). Met het gezellige Ell bijna in zicht, kwam ik nog uit bij de mooie visvijver. Nog een rustig stukje natuur volgde tot aan de verwaarloosde Ellerschans. Even later kon ik tevreden een tent uitklappen op een prima camping.

Ook in de wandelgidsen Rondom Weert en Rondom het land van Horn en Thorn kun je vele prachtige, stille kilometers langs de Tungelroyse Beek maken.

 

23-11-2020:   Lunchwandeling rondom de Swalm:

 

De zon schijnt uitbundig op deze maandag, dus dan maak ik in m'n agenda na de lunch eerst plaats voor een wandeling over 'het groene rondje'.  Dit rondje heet natuurlijk officieel niet zo, sterker nog, ik weet niet eens of het rondje een naam heeft. 'Rondje Groenewoud' misschien? Ik ben het ooit zo gaan noemen, omdat het met groene palen was gemarkeerd. Nog voordat overal de knooppuntenpaaltjes en Maas-Schwalm-Nette bordjes verrezen.  Heerlijk, tuinhek aan de achterzijde van de tuin door en wandelen maar. Ik heb de luxe om direct aan het bos te wonen, dus na 10m sta ik al tussen de bomen. 

En dan is het groene rondje het meest voor de hand liggende rondje: direct aan de route en prachtig. Na een stuk weiland loop je daarna eigenlijk steeds langs de meanderende Swalm en met een beetje geluk zie je herten, eekhoorns of ijsvogels. Met 3,5km een perfecte lunchwandeling. En by far de populairste wandeling in Swalmen. De 'Zjwamer wanjelgids' zou niet compleet zijn geweest zonder deze wandeling.  Vandaag was ik niet de enige die op het lumineuze idee van een wandeling was gekomen. Dus vandaag kwam ik helaas het nodige volk tegen. Maar gelet op het weer... geef ze eens ongelijk.  Ik had natuurlijk ook achter herberg 'De Bos' een rondje kunnen maken, daar kom je zelden iemand tegen. 

Maar, no matter what, 45 minuten wandelen is 'verplichte' kost elke dag. Verplicht in die zin dat de rest van de dag om de wandeling heen wordt gepland. Even de kop leeg maken, of de gedachte even de vrije loop laten. En dan thuis komen en weer gericht aan het werk. Werken aan een nieuwe wandelgids, studeren,... Of... een blog schrijven. :-)

 

"Wandelen Swalmen", "Wandelen Leudal", "Wandelen Meinweg", "Wandelen Roermond", "Wandelgids Limburg", "Wandelroutes Limburg", "Wandelroute Limburg", "Wandelroute Swalmen", "Wandelroute Roermond", "Wandelroute Leudal", "Wandelroute Meinweg",  "Wandelen Beesel",  "Wandelroute Beesel", "Wandelroute Reuver", "Wandelen Reuver", Reuver, Beesel, Roermond, Midden-Limburg, Meinweg, Roerdalen